Roel Celis invites... |
organisation: Roel Celis artist: Paul Batto |
© Rootsville 2017 |
review & photo: Vanessa & Freddie |
|
Toen een jaar of 4 geleden Anton Walgrave een living zocht om zijn live cd “homerecording” live op te nemen kwam hij in contact met muziekliefhebber Roel Celis. Roel was meteen te vinden voor het concept. Roel had de smaak te pakken en organiseert nu 2 kamerconcerten per jaar. Hij laat zich nu bijstaan door enkele vrienden en noemen zich “vrienden van De Muziek”.
Met topartiesten en een iso-tap binnen met onze eigen hoog gewaardeerde bieren als La Chouffe op de kraan, een hapje met bijpassende wijn of cava… kan deze avond niet meer stuk. Ook na de show kan je tot in de vroege uurtjes nagenieten van de gezellige sfeer. En de referenties mogen er zijn, zo vroeg Dan Stuart aan de hoteleigenares; “Is it normally there is a draft in the kitchen in Belgium?” “Where do you come from?” “I did a gig @ Roels place” “oh yes, than it’s normally. De intieme sfeer tijdens een kamerconcert laat je de muziek beleven. Je zit immers zo dicht bij de artiest dat je zijn muziek kunt voelen, niet door grote boksen, maar pure passie die de kamer in glijdt hier in deze 'Living 29'. Vorig huiskamerconcert ten huize van Roel Celis moest ik helaas aan me voorbij laten gaan maar nu had ik me op tijd weten voor te bereiden en dus konden we ons op vrijdagavond gaan opmaken voor een close concert met de Sloveense singer-songwriter Paul Batto (Jr.) Een babbel en een gezellig etentje met Paul in het pop-up restaurant 'Chez Wim' zat er ook aan te komen en dus lieten we de gastronomische kennis van 'Chef Jef' met een smile op ons afkomen. De laatste babbel die we met deze aimabele storyteller hadden was vorig jaar in september op een zonnig terrasje aan het 'Ace Café' te Reet. Zonder twijfel één van de gemoedelijkste gesprekjes in lange tijd en dat is ook waarom we er hier vanavond willen bijzijn. Tegen 08.30PM trekken we terug richting huize Celis gelegen aan de plaatselijke Dorpstraat 29 te Molenstede, een dorpje nabij Diest. Vanavond laat Paul Batto zich begeleiden door harper 'Dizzy Gery Alaerts', een vroegere smoelschuiver bij Chilly Willy. Het ironische hier aan is dat dit morgen ook het geval zal zijn maar dan met de huidige blazer bij Chilly Willy, Mr. White aka 'de witte'. Nog meer grappiger wordt het voor de niet-ingewijden dat 'Mr. White' zo kaal is als een biljartbal...sorry witte ;-). Om het nog wat gecompliceerder te maken moeten we er nog bij vertellen dat de gastheer vroeger ook nog bass speelde bij Chilly Willy en zo wordt het misschien nog één grote familiereünie van de vroegere 'Free American Indian Hippies'. De meeste foto's had ik al kunnen vastleggen tijdens de 'rehearsal' van beide muzikanten zodat ik me ook tijdens het When a troubadour meets a bluesman, kan je wel stellen want zowel Paul Batto als Dizzy Gery Alaerts hadden hiervoor elkaar nog nooit ontmoet laat staan met elkaar gepraat. Samen met gastheer Roel Celis en ikzelf werden er onder de nog flauwe zonnestralen ideeën uitgewisseld van hoe en wat er vanavond zou gaan gebeuren. Niet meteen een opdracht die logisch is want Paul Batto is iemand die sinds jaren gewoon rondtrekt, on his own...on a lonesome road. Na de kennismaking was het dus tijd om de instrumenten boven te gaan halen. Deze samenwerking zou met zich meebrengen dat Paul Batto enkele van zijn zeldzame 12-bar bluesjes zou moeten gaan opdiepen en zo ontstond het idee om samen enkele nummers te gaan brengen 'a l'improviste artist'. Tegen het aanvangsuur was naar aloude gewoonten de 'livingroom' van de Roel aangenaam gevuld en waren de eerste getapte Na even te hebben gegrasduind in het repertoire van Paul Batto met onder meer 'Slow Train To Nowhere' mocht ook Gery in deze eerste set gaan genieten van wat komen zou. Paul Batto is één van die zeldzame storytellers die nummers kan blijven schrijven en het opmerkelijke is dat hij die 'luisterliedjes' enkel en alleen schrijft voor zichzelf. Om aan de vraag van zijn fans tegemoet te komen wordt op deze in onze contreien gegeven concerten als primeur zijn nieuw album 'Straight Talk' voorgesteld. Bij het brengen van zijn nieuwe nummers als 'Ain't Chasin' Rainbows Anymore' wordt het hier ten huize Celis muisstil, zelfs de kids komen even verontrustend kijken. De titeltrack van het nieuwe album 'Straight Talk' is één van de zeldzame momenten waarbij terug de grenzen van de 12-bar blues worden afgetast. Na een set van een uur beseft ook Paul Batto dat zijn 'green tea' koud staat te worden en is de tijd voor een break aangebroken.
Weer een aangename avond bij Roel Celis te Molenstede en in huisbrouwerij Achouffe kunnen ze zich weerom gaan opmaken voor overuren. Goed toch want zo blijft onze economie ook draaiende. Tot...'hik'...de volgende keer, en de rumors deden de ronde dat het wel eens onze eigenste Steven Troch zou kunnen zijn. De speciale spotlight en interview, geschreven door collega-reporter Vanessa zal deze week verschijnen op onze website. more and larger pics on |
Met collega Vanessa nemen we tijdens het verorberen van een bord heerlijke Gentse waterzooi (welke dan nog een volledig biologische bereiding kende) een interview af dat we dan later in een 'spotlight' zullen verwerken want dat is wat deze Paul Batto na jaren van 'touren' wel verdiend heeft. Een pintje hoef je hem niet te betalen want Paul heeft al enkele jaartje het alcoholische aspect verdrongen, dus wordt het gewoon een 'green tea'. Sinds het album 'Lonesome Road' zijn er nog twee zaken waar te nemen, zo komt stilaan de Jr. achter zijn naam te verdwijnen en wordt zijn baard alsmaar langer en grijzer waardoor de gesprekken met hem ook dieper en wijzer worden. Een 'zen' moment op zichzelf.
concert kon concentreren op het luisteren...en ook een beetje op het 'pinten pakken' want dit is tijdens deze concerten bij Roel ook een vast item. La Chouffe van 't vat maar dan 'a l'aise'.
'Achouffe'kes' een feit'. Voor 'Dizzy Gery Alaerts kwam er nog de bijkomende hindernis dat Paul Batto enkel en alleen eigen nummers brengt dus voor de Gery geen bekende covers om op terug te vallen, om toch even 'dizzy' van te worden.
Na het rumoerige intermezzo van aanschuiven aan 'den toog' voor een frisse Achouffe nam Paul Batto zijn werkinstrument weer ter hand en begon aan de verdere voorstelling van zijn nieuwe album gemixt met nummers als 'Lonesome Road' en 'Garden Of Love'. Het accent bij 'Straight Talk' ligt toch zeker wel op luisteren. Nummers als het zeer mooie 'If We Can Only Reach The Shore' doen je even stil staan en onthaasten je uit de dagelijkse sleur. 'Zora' heeft dan weer weg van 'Fado' of kunnen we stellen dat het hier om 'Balkan Blues' gaat. Na 'World Of Sorrow' vertoond het voorhoofd van smoelschuiver 'Dizzy' Gery weer enkele kronkelingen want het is terug tijd om deze diepzinnige vertellingen weerom te voorzien van subtiele klanken uit zijn Mississippi saxofoon. Een ietsje kortere set dan de eerste maar gelukkig is op algemene vraag Paul gewillig genoeg om er nog een paar bissertjes tegen aan te gooien en om dan morgen 
terug in je zetel te kunnen genieten van deze intens mooie story tellende nummers kon je best een exemplaar van deze nieuwe 'Straight Talk' aanschaffen en zo werd het van 'Run Brother, Run richting Paul, onze hedendaagse minnestreel van vandaag, en vragen we ons toch af hoe blijft hij deze nummers toch uit de mouw schudden...